Alles wat een beetje extremer is vind ik heel geil. Laat ons er geen doekjes om winden en er gewoon voor gaan. Ik wil vuistneuken en in mijn kont gepakt worden.Al dat gewone gedoe ben ik al een beetje beu en mag wel eens wat spanning inzitten.
Het plotselinge overlijden van mijn man was toch wel echt het moment dat ik met beide voetjes aan de grond werd gezet.. Je bent als mens zijnde gewoon enorm kwetsbaar. Vandaar dat ik besloot het roer rigoureus om te gooien. We hadden nog aardig wat spaarcenten, daarvan heb ik mezelf naar mijn eigen wens aan laten passen verbouwen. En nu ben ik weer klaar om bemind te worden.
Ik ben onzeker over mezelf, altijd al geweest dus vraag me niet waarom. Misschien is het wel omdat ik vroeger niet de liefde heb gekend die ik hoorde te krijgen. Wie weet, vind ik hier iemand die me wel waardeert?